Milliyet Gazetesi muharrirlerinden Attila Gökçe, Fenerbahçe gündemini ve Jorge Jesus’un basın toplantısına katılmamasını kaleme aldı.
İşte Attila Gökçe’nin kaleme aldığı o yazı…
“Attila İlhan abimi hürmetle anarken Fenerbahçe ile ilgili niyetlerimi de onun şiirinden esinlenerek anlatmak istedim:
Ne Fenerbahçeler seyrettim esasen yoktular…
Evet çok, pek çok Fenerbahçe var sporumuzda… Hepsi de hürmet duyulacak, sevgiyle taçlandırılacak, heyecanla kucaklaşılacak Fenerbahçeler bunlar. Aslında yokluklarına gelince… Ne yazık ki bu sevgi ikliminde en küçük bir tebessüm, gözlerinde birazcık ışık, zihinlerinde ve lisanlarında parlayacak unsurlu paylaşılabilir irtibat de yok benim bildiğim Fenerbahçeler’in.
Muhteşem Ligimizde dönemin kapanış maçı oynanıyor. Şampiyon Galatasaray kendi alanındaki son maçı ezeli rakibi Fenerbahçe ile karşılaşıyor.
Futbolun süper düeti diyebileceğimiz bir oyun izlemeye hazırlanırken, baktık gördük ki ortadaki şov bir düet, iki taraflı bir çaba, ortaklaşa bir futbol gösterisi değil… Yalnızca Galatasaray var alanda ve ekranda… Onların oyununa, hareketlerine, kendi karşı ataklarıyla karşılık veren Fenerbahçe ekibi yok. İrfan Can yok.. Szalai yok, Peres yok… Hatta Ferdi bile yok. Arda oynayamıyor, Valencia ve Batshuayi, grup arkadaşlarıyla birlikte ilaç için tek isabetli şut üretemiyor. İkili gayretleri kazanmak şöyle dursun, topu kazanma istekleri falan da yok.
Milyonlarca Fenerbahçeli ekibini arıyor alanda göremiyor. Yazık değil mi o insanlara!
Şampiyonluğu kaybedebilirsiniz… Son maçta da yenilmeniz pek olağandır olabilir. Ancak el insaf o son geceye bu türlü mi gelmeliydi Fenerbahçe… Senad Ok’un da dediği üzere “Jesus’un o ekibi biraz daha yerlileştirerek aidiyet hissiyle zenginleştirerek, İrfan Can Kahve ci ve Mert Hakan Yandaş üzere önder karakterli savaşçılarla güçlendirerek çıkması” gerekirdi. Hayır, hiç birini yapmadı. Baştan sona pasif ve kayıtsız bir duruşla “dikilerek” oyunu tamamladı.
Asıl skandal da maç sonunda “kaçar gibi” stattan ayrılma aceleciliğinde yaşandı. Tamam, Galatasaray’ın kutlama şenliklerinde orada koridordan otoparka ve çıkış kapılarına kadar bir çok coşkulu taraftarın beğenilen olmayan davranışlarına karşı bir tedbir olarak düşünülebilir. Fakat Fenerbahçe’nin varlığı da kıymetli. Jorge Jesus, mesken sahibi kulübün Fenerbahçeli yöneticilerin ve güvenlik vazifelilerinin alacağı tedbirlerle maç sonu değerlendirmesi için kamera karşısına geçmeliydi. O maçtan sonra söyleyecek kelamı kalmamış bir çaresizlik hali yaratarak ortadan kaybolması hiç yakışmadı. Çok ayıp oldu, çok.
Eğri oturalım gerçek konuşalım… Kendi adıma Jesus’un gelecek dönem da ekibin başında kalmasının daha gerçek olacağını düşünüyordum. Fakat o maçtan çekip gitmesi başımı karıştırdı. Daha sakin düşünüp karar vermeli Fenerbahçeliler… Hatırlatmakta fayda var: Yıllardır birebir hocayla iki dönem geçiremiyor Fenerbahçe. Yerli-yabancı ayrımı yapmadan sıralayalım: Şampiyonluk kazanan Zico’yu da gönderdiler, Ersun Yanal’ı da. Şampiyonluk kazanmış Aykut Kocaman’ı iki ay kapıda bekletip oyaladılar. Emre Belözoğlu ve İsmail Kartal da adanmışlıkla hizmet ederken hak ettikleri ilgiyi ve saygıyı görmeden ayrılmak zorunda kaldılar.
Büyük kulüpleri yönetmek nitekim çok güç iş… Yeniden de şampiyonun öncelik kazandığı bir durumu tesbit edelim: Galatasaray’da bir Erden Timur var. Endüstriyel futbolun aradığı ülkü bir spor yöneticisi. Bu türlü biri var mı Fenerbahçe’de?
Üzücü bir dönem finali: Fenerbahçe’nin varı az, yoku çok!“
