Galatasaray, Molde karşısında fark yemesi daha beklenen bir maçı 2-3’lük bir galibiyetle kapattı ise bunu bir Icardi’ye borçlu.
Arjantinli harika golcü Galatasaray tarihinin tahminen de Türk futbolunun bugüne kadar gördüğü en âlâ santrfor olduğunu her maçta biraz daha kanıtlıyor.
Fazilet Timur Habertürk’teki odamda “Icardi’yi bitirmek üzereyim” dediğinde “Alma. Çok sıkıntılı bir adama benziyor” dediğim günü hatırlayıp utanıyorum ve kendimi Michael Jordan’ı seçme hakları varken almayan Houston Rockets yöneticilerine benzetiyorum. (Bu ortada zatürre başlangıcı teşhisi nedeniyle birkaç gündür Amerikan Hastanesi’nde yatan Fazilet Timur dün hastaneden kaçarak maçı Galatasaray Adası’nda izledi)
Icardi benim hayatımda izlediğim en harikulade santrfor ve aldığı her kuruşu sonuna kadar hak ediyor. İkinci döneminde bir Galatasaray efsanesi olmayı başardı.
Galatasaray’ın Şampiyonlar Ligi’ne veda edebileceği bir maçı Şampiyonlar Ligi’ne iştirak biletine çeviren Icardi oldu. Bir imkansız gol, bir akıl almaz asist. Gole çevrilemeyen lakin yüzde yüz gollük bir öbür asisti de uğraşı.
Okan Buruk ise bu maçta hiç de uygun bir imtihan vermedi. Çok daha evvel yapması gereken değişikleri çok geç yaptı. Birinci yapması gereken değişikliği sonra, sonra yapması gereken değişikliği ise evvel yaparak aslında güç durumdaki ekibin güç kaybı yaşamasına neden oldu.
Galatasaraylıların anlamadığı bir öbür sorun ise yeni transferlerin niçin oynatılmadığı. Mesela Tete varken, formsuz Barış Alper’de niçin ısrar edildiği.
Transfer konusunda grubun en kilit oyuncusu olduğu yeterliden düzgüne anlaşılan Torreira’ya niçin bir alternatif üretilmediği, yeterli niyetli, çalışkan fakat yeteneği hudutlu Berkan ile Şampiyonlar Ligi’nden fazla umutlu olmamak gerektiği de başka bir muamma.
